مرگ ها نزدیکند
امین حمزه ئیان
مرگم نزدیک است... نه از آن روی که خواهان مرگم بل از آن روی که مردمان این سرزمین خواستار مرگ منند زیرا وجودم را هراس انگیز یافتند برای آسودگی هایشان.
من آنم که دختران شیطنت راه ها را برای نوازشی گرم می خواند. و دختران ژنده بیابان ها را بر دختران پاکدامن مزرعه ها برتری می دهد.
من آنم که دیوارهای پوچ مذهب را یک تنه خرد کرده اما افسوس که گوسپندان چشمانشان از دیدن آغل و تنها ظرف آب و غذای خود فراتر نمی رود.
من آنم که شر را هرگز اما نیک ها را نکوهش می کند. زیرا همان خیرها هستند که دختران سنگسار شده را در زمینی به خون آغشته می غلتانند.
من آنم که از سوختن آدمی در میان شعله هایی که افراشته ام لذت می برد. تنها تهمتنان از آتش ژرف به زندگی باز خواهند گشت.
من آنم که از مرگ آدمیان جشن ها به پا می کند. زیرا تنها رقص است که آدمیان را به زندگی فرا می خواند.
مرگ من نزدیک است... اما فراموش نکنید مردان بزرگ همیشه در سکوت و تنهایی مرده اند. یادتان باشد رگانتان از آن خونیست که روزی در جان آنانی جاری بوده است که بر نام هایتان شیفته نبودند هرگز...
احتمالاً رصد هیچ سیاره یی تا به حال به اندازه مریخ جنجال برانگیز نبوده است. پنهان شدن عوارض سطحی بر اثر توفان های غباری سطح مریخ و نشانه های تغییر فصل روی آن و همچنین نمایان بودن بعضی از عوارض سطحی آن، موجب داستان پردازی های زیادی شده است. عده یی دیدن عوارض سطحی را از پشت تلسکوپ، نشان از کانال های آب روی سطح مریخ می دانستند و بیان می کردند که اینها رودخانه هایی هستند که مریخیان برای رفت و آمد و تجارت از آنها استفاده می کنند. مریخ مهم ترین سیاره یی است که انسان ها برای فرود روی آن می اندیشند و بررسی های زیادی را برای مساعد کردن شرایط سیاره مریخ به منظور ادامه زندگی انسان روی آن انجام می دهند. از این رو این سیاره بسیار مورد توجه است.
اگر سطح ماه را نگاه کنیم دو عارضه نمایان را می بینیم؛ اول قسمت هایی که پر از دهانه های برخوردی و نشان از بمباران های گذشته است و دوم قسمت های تیره تر سطح ماه. در زمان پیدایش ماه (حدود 4.5 میلیارد سال پیش) این قمر هنوز فعال و دارای هسته یی از مواد مذاب بوده است؛ احتمالاً برخی از برخوردها روی سطح ماه موجب شکافته شدن سطح شده و مواد مذاب را روی سطح آن جاری کرده و بعد از گذشت زمان، آهسته سرد و جامد شده است و قسمت هایی را به وجود آورده که ما آنها را از روی زمین نسبت به دیگر قسمت ها تیره تر می بینیم. به این ناحیه ها اصطلاحاً دریاهای ماه می گویند. نام دریاها روی ماه بسیار زیبا است؛ مثلاً دریای آسایش، آرامش و بحران ها نام بعضی از این ناحیه ها است. نام دهانه های برخوردی سطح ماه هم به افتخار دانشمندان و بزرگان نامگذاری شده است، مانند دهانه «عبدالرحمن صوفی»، «ارسطو»، «تیکو براهه» و...
همان طور که از نام کتاب پیداست، این کتاب برای آموزش ج- ن- سی کودکان و نوجوانان می باشد که توسط معلمی آمریکایی نوشته شده است. البته با توجه به این که در ایران اکثر مردم از فقر اطلاعات در این مبحث در رنجند، مطالب کتاب حتی برای بزرگسالان بدون فایده نخواهد بود.
داخل ایران متاسفانه تعداد کمی کتاب به زبان فارسی در این رابطه وجود دارد که از لحاظ علمی صحیح است. اکثرا آموزش ها و اطلاعات، غلط و با تعصب و کوته نظری می باشد.
اما مطالعه زمین در اخترشناسی چه اهمیتی دارد؟ همان طور که خورشید را در منظومه شمسی به عنوان مدلی از نزدیک ترین ستاره مورد بررسی قرار می دهیم، در اخترشناسی زمین را هم به عنوان سیاره یی که دارای جو، گرانش، میدان مغناطیسی، لایه های مختلف و عوارض گوناگون است، بررسی و تحلیل می کنیم. سیاره زمین از لحاظ موقعیتش در منظومه شمسی در بهترین جایگاه و در منطقه یی که ما آن را کمربند حیات می نامیم، قرار گرفته است. به این ترتیب دمایی متعادل دارد (میانگین 15 درجه سانتیگراد). اگر زمین به خورشید نزدیک تر بود، دمایی زیاد پیدا می کرد و حیات به شکل امروزی تشکیل نمی شد. همچنین اگر در موقعیتی دورتر از اکنون نسبت به خورشید بودیم، سیاره زمین از سرما همیشه یخبندان بود. وجود ماه (قمر زمین) هم موجب شده است در زمان پیدایش منظومه شمسی بسیاری از برخوردهای شدیدی که توسط اجرام سرگردان امکان اصابت با زمین را داشتند، با سطح این قمر برخورد کنند. همچنین وجود گرانش ماه و تاثیرات آن روی آب دریاها و اقیانوس ها موجب به وجود آمدن موقعیتی خاص در آغاز، برای تشکیل حیات روی زمین شده است.
.jpg)
هید) نام دارد؛ سیاره یی که تقریباً هم اندازه زمین و همچنین نزدیک ترین سیاره به زمین است و ما آن را به عنوان خواهر دوقلوی زمین می شناسیم. این سیاره با اینکه از سیاره عطارد (تیر) اولین سیاره منظومه شمسی نسبت به خورشید دورتر است، اما گرم ترین سیاره منظومه شمسی است. این امر به این سبب است که زهره دارای جو بسیار غلیظی است؛ جوی که گرما را در خود نگه می دارد (این پدیده را به نام اثر گلخانه یی می شناسیم) و موجب می شود بیشتر گرما و انرژی در سیاره بماند و کمتر به فضا منتقل شود. زهره جوی غنی از دی اکسیدکربن (حدود 95 درصد) دارد. به خاطر وجود چنین ابرهای غلیظی از دی اکسیدکربن که تمام سیاره با آن پوشیده شده است، با نور مرئی امکان مشاهده سطح آن نیست. ما برای بررسی و نقشه برداری از سطح زهره مجبوریم امواج رادار را به سطح سیاره بفرستیم و با بررسی انعکاس آنها نقشه هایی تهیه و سپس آنها را تحلیل کنیم. همچنین وجود همین جو غلیظ است که موجب بازتاب زیاد نور خورشید از زهره می شود، به طوری که این سیاره در مواقعی پرنورتر از دیگر سیاره ها و بعد از ماه، درخشان ترین جرم در آسمان شب می شود.